Page 55 - spiegelschrift10

Jolanda VreekenPergola:wonder in detuinkunstDe pergola is de moderne opvolger van de berceau. Een met bladergewelf overdekt tuin- of wandelpad dat vroeger werd aange- legd voor de adelijke dames.Hun huid mocht namelijk niet bruin wor- den. Om toch in de buitenlucht te zijn en even buiten te kunnen wandelen, zijn de berceau’s ontstaan.De pergola heeft een meer open karakter, het is een open doorgang waar plantenof bloemen zich overheen slingeren. We praten dus niet over een ding maar over een ruimte waarin we wandelen of kuieren. Het is een wonder in de tuinkunst. Geen bouwkundig fenomeen. Zeg daarom nooit meer pergooola maar spreek haar naam uit als pErgola.Jolanda Vreeken, zelf woonachtig in het Spiegel, neemt ons mee naar bijzondere tuinen in onze wijk.Als een symbool van tijd, als wachters uit vervlogen tijden staan ze bij de entrée van deze tuin. Twee majestueuze coniferen met dikke grillige stammen begroeten me. In 1889 kregen ze hier hun plek aan de Parklaan 26. Nu vormt hun dichte naaldendak een ware poort van de snelle wereld in de straat naar de rust en stille tijd in deze tuin.De schaduw van de overhangende takkenlaat mij los en ik betreed een vriendelijke en stijlvolle tuin. Ik sta stil, kijk links en rechts, direct moet ik kiezen. Mijn blik blijft rusten op de voortuin. Joelende kinderstemmen van het schoolplein klinken ineens heel ver weg. Het lijkt werkelijk of ik in een andere tijd ben be- land. Dit is als een passage uit het boek ‘A la recherche du temps perdu’ van Marcel Proust. Ik zou bijna een adellijke dame rustig nippend van haar thee op het bankje onder de sierkers verwachten. Maar nee; ik word begroet door de vrolijke en moderne eigenaresse van dit Bed & Breakfast en deze bijzondere tuin. Ze vertelt me enthousiast over haar plantenkeu- ze, kleuren en liefde voor dit huis, terwijl we samen door de tuin wandelen.PergolaDe essentie van deze tuin is de elegante pergola. Deze wandelgang maakt ook direct indruk. Zij, (jawel, pergola is vrouwelijk) geeft toegang tot een groot deel van de tuin en is begroeid met een uitbundige blauwe regenen enkele rozen. Als een uitnodiging aan de bezoeker is ze. Er hangt een aangename rust onder het bladerdek van de klimplanten. De openingen tussen de palen zorgen telkens dat ik de tuin in kijk om te genieten van al het bloeiende schoons. Deze luchtige pergola dwingt me ook om op een bepaalde manier, heel rustig, te bewegen door de tuin die daar- door op een andere manier beleefd kan wor- den. Hieronder ben ik immers in een aparte ruimte, terwijl ik ook in de tuin ben en echt kan observeren.De tuin wordt bekeken als een schilderij of een stilleven, als een levend décor dat staat opgesteld. Ik geniet ervan zonder er onderdeel van te zijn; ik lijk in een andere tijdsdimensie te zijn.Perfect zijn de gebruikte elementen: de blauwe regen, wat rozen, enkele palen en wat balken, alles geschilderd in een teer en kwetsbaar lichtblauw. Tezamen een prachtig voorbeeld van rustige tuinarchitectuur.Juist de blauwe regen (Wisteria) op deze pergola is bewust en met zorg gekozen. De Keizer onder de klimplanten is het. Hij toont zich trots en tegelijkertijd lijkt hij duizenden verhalen te willen vertellen en reikt daarom met zijn trossen tot bij onze oren. Ik zie de gasten al zitten onder deze pergola. Een ste- nen tafel een koele karaf wijn, wat brood om af55