Page 31 - spiegelschrift8

Wanneer de bomen hun eerste blaadjes aarzelend loslaten, het jonge gespuis weer in de schoolbanken zit en Pauw, met of zonder Witte- man, om elf uur aanschuift, verschijnt ook de eerste collectant weer aan uw deur. De deurcollectant is een uniek Nederlands verschijnsel, waar ik me als Vlaamse in mijn eerste jaren hier enorm aan geërgerd heb.De haaibaai met de collectebusWant wees eerlijk, wie zit er nou te wachten op zo’n rammelende bus, wanneer je net de aardappelen afgiet\ je kind in bad zet\ DWDD begint? Vlug, vlug zoeken naar je portemonnee, ojee geen klein geld, dan maar graaien in jaszakken en snel wat rammelends in die bus frommelen. Intussen hoop je dat je kind niet verdronken is. Pfff....Lachen toch?Maar ’t kan verkeren, zei Bredero. In een staat van licht verminderde toerekeningsvatbaarheid, tijdens de Koninginnedagborrel op de Gooi- landschool, werd ik op de schouder getikt door een mevrouw. “Zeg, zou jij niet willen collecteren voor het Astmafonds? Echt wat voor jou!” “Tuurlijk, lachen toch? Doe ik wel. Jij een wijntje?”Ik was die hele mevrouw al vergeten tot ze een week later met een grote glimlach en een collectebus voor mijn deur stond. En zo werd ik ingelijfd in de orde van de collectebus.Hoe naïef ging ik die eerste keer op stap? Wachtend tot de laatste dag, vertrok ik op een zonnige zaterdagnamiddag met mijn nieuwe kekke zomerschoentjes, klaar om de Willemslaan te veroveren.Fout, fout, fout! De helft van de mensen was niet thuis en de andere helft zat in de tuin. Het duurde eeuwen voor ze open deden en dan nog werd ik bijna onachtzaam weggewuifd. Pas uren later kwam ik strompelend, met bloed in mijn schoenen weer thuis. Tussen wat voor rotzakken woonde ik?TipsIntussen zijn we vijftien jaar verder en ben ik een door de wol geverfde haaibaai voor het goede doel geworden. Altijd bereid een ander te helpen, volgen hier enkele tips voor de beginnende collectant. Ga ’s avonds en liefst bij regen. Kijk dapper en zeg ‘och, moet toch gebeu- ren hè!’ wanneer het onvermijdelijke commentaar op het weer komt. Je moet wel een onmens zijn om dan te roepen dat je altijd gireert.De hele week mooi weer voorspeld? Trek dan je kleurigste jurk aan en je stralendste gezicht, want niemand heeft zin in een stuk verdriet wanneer de zon schijnt. Hoe melig je ook wordt, laat je niet verleiden tot foute grapjes. Piepend en hijgend met je astmabus rammelen, of zeggen dat je vergeten bent waarvoor je kwam, wanneer je voor Alz- heimer collecteert , valt niet bij iedereen in goede aarde.Laat je hond thuis. Liefst ook het kind, of hij/zij moet op een jonge Danny de Munk of Shirley Temple lijken, dan heb je goud in handen.Maar bovenal, kies het juiste doel. Astmafonds heeft niet voor niets zijn naam veranderd in Fonds voor Longaandoeningen. Voor astma is na- melijk niemand meer bang. Als je het niet hebt zal je het ook niet krij- gen, hoef je dus geen aflaat voor te kopen. Longziekten daarentegen.... Meest frustrerende doel waarvoor ik gecollecteerd heb, is de Nier- stichting. ‘Wat nou weer... NIEREN??!!’Mensen kijken je woest aan, alsof je hun kinderen voor Syrië komt ronselen. Nee, dan kanker. Struikelend spoedt men zich naar de pot met goud om gul en graag te geven. Soms ligt de enveloppe zelfs al klaar. ‘Ja, ja, wij geven altijd hoor!’ roepen ze je vanuit de deuropening nog na. ’t Is al goed, ik zal het tegen de Grote Baas zeggen.Moraal van dit verhaal; iedereen zou verplicht minstens éénmaal in zijn leven voor een goed doel moeten collecteren. Dat zou het leger der collectanten flink doen groeien en het maakt je als gever, milder en guller. Bovendien krijg je er zo’n mooi witte-zieltjes-gevoel van.Suzanne Ekker is schrijver, gewichtsconsulent en bewoner van het Spiegel.Suzanne EkkerCollecteren, iedereen zou het eens moeten doen.31Spiegelogie